piwonia 'Henry Bockstoce'

Paeonia 'Henry Bockstoce'

Ta roślina nie ma jeszcze galerii zdjęć.

Piwonia o ciemnoczerwonych, pełnych kwiatach, uzyskana w 1955 r. przez Henryego Bockstoce’a za skrzyżowania P. officinalis z P. lactiflora. Tworzy kępy dorastające do 100-110 cm wysokości. Liście złożone, skórzaste, ciemnozielone, listki w zarysie szerokolancetowate. Kwiaty duże, pełne, połyskujące, zbudowane z licznych masywnych, muszelkowatych płatków o lekko pofalowanych brzegach. Kwiaty dosyć ciężkie, stąd w uprawie rośliny mogą wymagać podpór w czasie kwitnienia. Brak pąków bocznych. Odmiana średnio wczesna. Po kwitnieniu roślina pozostaje ozdobna z liści aż do końca sezonu wegetacyjnego. Bylina nietrudna w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych, osłoniętych od wiatru. Sadzona w lekkim półcieniu kwitnie dłużej. Roślina odporna na mróz, długowieczna, nie lubi częstego przesadzania. Odmiana polecana do sadzenia na rabatach bylinowych w ogrodach przydomowych, doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji w stylu angielskim lub rustykalnym. Kwiaty można ścinać i wstawiać do wazonu.

autorzy: Wiesław Szydło; , Związek Szkółkarzy Polskich;

pochodzenie	odkrywca, hodowca (selekcjoner): Henry Bockstoce, 1955r.
grupa roślin	byliny
grupa użytkowa	byliny
forma	bylina
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	kępiasty
docelowa wysokość	od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	pełne
barwa kwiatów	czerwone
pora kwitnienia	czerwiec
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny odczyn zasadowy
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna gliniasta
walory	ozdobne z kwiatów ozdobne z liści/igieł
zastosowanie	ogrody przydomowe ogrody orientalne kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty kwiaty cięte w grupach
strefa	4