turzyca zwisła

Carex pendula

Niezwykle efektowna, kępiasta bylina o dekoracyjnych liściach. Dorasta do 100 cm wysokości. Liście charakterystyczne, łukowato przewieszone, ciemnozielone, do 2 cm szerokości. Od maja do czerwca, na końcach trójkanciastej łodygi, pojawiają się zwisające kwiatostany, złożone z kłosów męskich - najwyżej położonych i kłosów żeńskich - o długości do 15 cm. Bardzo oryginalne kwiatostany długo pozostają na roślinie i stanowią dodatkową ozdobę. Najlepiej rośnie na stanowiskach półcienistych, w miejscach osłoniętych, na żyznych, wilgotnych glebach. Turzyca nie toleruje dużej zawartości wapnia w podłożu. W naszych warunkach klimatycznych zimuje bardzo dobrze. Najlepiej wygląda nad brzegami zbiorników wodnych, uprawiana w grupach, po 3-10 roślin. Może być sadzona na częściowo zacienionych rabatach bylinowych, również w charakterze rośliny obwódkowej. Nadaje się do ogrodów naturalistycznych.

autorzy: Małgorzata Kunka; , Związek Szkółkarzy Polskich;

zasięg geograficzny	zachodnia, środkowa i południowa Europa, Kaukaz, Azja Mniejsza, północna Afryka
grupa roślin	byliny
grupa użytkowa	byliny
forma	bylina
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	kępiasty
docelowa wysokość	od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście zimozielone
rodzaj kwiatów	pojedyncze kwiatostan
pora kwitnienia	maj czerwiec
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste
wilgotność	podłoże wilgotne
ph podłoża	roślina tolerancyjna
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna
walory	ciekawy pokrój ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona
zastosowanie	ogrody przydomowe ogrody wodne i bagienne kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty kwiaty cięte
strefa	5