cedr himalajski 'Karl Fuchs'

Cedrus deodara 'Karl Fuchs'

cedr himalajski 'Karl Fuchs' - Cedrus deodara 'Karl Fuchs'
(c) fot. Wiesław Szydło SZYDŁO Wiesław Szkółka Roślin Ozdobnych

cedr himalajski 'Karl Fuchs' - Cedrus deodara 'Karl Fuchs'

Drzewo iglaste o stożkowym pokroju i niebieskawej koronie, dorastające po 15 latach uprawy do około 5 m wysokości. Tworzy prosty pień i szeroko rozpostarte gałęzie o przewieszających się końcach. Igły są krótkie, mają od 1,5 do 2,5 cm długości, są sztywne, zaostrzone, srebrzystoniebieskie, zimozielone. Na krótkopędach igły są zebrane w pęczki po 20-30, na długopędach są osadzone spiralnie. Roślina jednopiena. Już w młodym wieku tworzy 6-8 cm długości szyszki męskie, produkujące pyłek, natomiast szyszki żeńskie zwykle tworzą się dopiero na starszych roślinach, są jajowate, mają do 13 cm długości i do 9 cm szerokości. Szyszki żeńskie dojrzewają jesienią w drugim roku po kwitnieniu i rozsypują się na drzewach, podobnie jak u jodeł. Odmiana o podwyższonej mrozoodporności, wyselekcjonowana przez Güntera Horstmanna pod kątem zastosowania w krajach skandynawskich z nasion zebranych przez Karla Fuchsa w prowincji Paktia w Afganistanie i nazwano na cześć niemieckiego dendrologa. Roślina ta nie tylko dobrze sprawdza się na zachodzie Polski, ale świetnie rośnie i zimuje także w centralnych rejonach kraju. Drzewo o niewielkich wymaganiach w stosunku do podłoża. Dobrze rośnie na przeciętnych, przepuszczalnych glebach ogrodowych. Wymaga stanowisk słonecznych, osłoniętych zimą od wiatru. Ze względu na malowniczy pokrój i niskie ugałęzienie doskonale nadaje się do sadzenia w miejscach eksponowanych. Młode rośliny w pierwszych latach uprawy „na wszelki wypadek” warto okryć na zimę stroiszem. Starsze egzemplarze dobrze zimują i nie wymagają zabezpieczania. Jest to najbardziej mrozoodporna odmiana cedru znosząca spadki temperatury do minus 30 °C. Polecana do dużych ogrodów i parków.

autorzy: Wiesław Szydło; , Związek Szkółkarzy Polskich;

pochodzenie	wprowadzenie do handlu: G. Horstmann 1979 Schneverdingen, Niemcy
grupa roślin	iglaste
grupa użytkowa	iglaste
forma	drzewo
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	stożkowy
docelowa wysokość	od 5 m do 10 m
barwa liści (igieł)	szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł)	igły zimozielone
owoce	szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa
walory	ciekawy pokrój ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona
zastosowanie	ogrody przydomowe parki zieleń publiczna ogrody orientalne soliter (pojedynczo)
nagrody	Nagroda Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego w 1987r
strefa	6b