Trwa ładowanie danych...
Cornus mas 'Variegata'
dereń jadalny 'Variegata'
|
(c) fot. Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin |
(c) fot. Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin |
|
Niewielkich rozmiarów drzewo liściaste uprawiane dla celów ozdobnych i użytkowych, o dwubarwnych liści oraz smacznych owocach polecanych do wyrobu nalewek. Jedna z najstarszych odmian derenia jadalnego uprawiana w Europie od prawie od 200 lat. Początkowo rośnie jak krzew, ale po latach dorasta do 4-5 m wysokości, tworząc pień i koronę. Młode pędy pokrywa zielona korą, czerwieniejąca od strony nasłonecznionej. Na starszych gałęziach i pniu kora łuszczy się szarymi płatkami. Kwitnie bardzo wcześnie, na kilka tygodni przed pojawieniem się liści, od marca do kwietnia, ale przy krótkiej, łagodnej zimie potrafią zakwitnąć nawet pod koniec lutego. Żółte drobne kwiaty są zebrane w główkowate kwiatostany o średnicy około 2 cm, intensywnie pachną, aczkolwiek wieku uznaje ten zapach za mało przyjemny. Kwiaty zaopatrzone są w duży dysk miodnikowy wydzielający nektar, wabiący pszczoły. Odmianę wyróżniają dwubarwne liście, w środku zielone, na brzegu otoczone szeroką, białą, nieregularną obwódką. W kształci liście są jajowato-eliptyczne, na końcach zaostrzone, o gładkich brzegach, z kilkoma parami łukowatych nerwów bocznych, zaopatrzone w krótkie ogonki liściowe. Owoce dojrzewają w sierpniu i wrześniu, przypominają małe, wydłużone śliwki o ciemnoczerwonej, błyszczącej skórce i wiśniowym, soczystym miąższu. Owoce mają od 1,5 do 2,5 cm długości, wewnątrz każdego z nich znajduje się bardzo twarda, podłużna pestka. Dojrzałe owoce można spożywać na świeżo, chociaż ich smak jest dosyć cierpki. W pełni dojrzałe owoce nadają się na przetwory, przede wszystkim zaś do wyrobu nalewek, konfitur, dżemów, galaretek i kompotów. W medycynie ludowej owoce derenia jadalnego stosowano jako środek przeciwko szkorbutowi. Dereń jadalny jest rośliną łatwą w utrzymaniu, ale jego odmiany o barwnych liściach są wrażliwe na silne nasłonecznienie. W upalne, wiosenne lub letnie dni mogą być uszkadzane (przypalane), zwłaszcza gdy jest sucho. Rośliny preferują gleby stale umiarkowanie wilgotne, wapienne, stanowiskach o wystawie wschodniej lub zachodniej, miejsca lekko ocienione w południe. Roślina najpiękniej prezentuje się sadzona w ogrodach pojedynczo i prowadzona w formie naturalnej, ale można je też przycinać. Pięknie eksponują swoje walory posadzone na tle drzew i krzewów o zielonym lub niebieskawym ulistnieniu oraz w kompozycjach z bylinami.
| grupa roślin |
liściaste |
|---|---|
| grupa użytkowa |
liściaste krzewy liściaste drzewa |
| forma |
małe drzewo lub duży krzew |
| siła wzrostu |
roślina wolnorosnąca |
| pokrój |
drzewiasty rozłożysty |
| docelowa wysokość |
od 3 m do 5 m |
| barwa liści (igieł) |
wielobarwne, pstre lub obrzeżone |
| zimozieloność liści (igieł) |
liście opadające na zimę |
| rodzaj kwiatów |
kwiatostan |
| barwa kwiatów |
żółte |
| pora kwitnienia |
marzec kwiecień |
| owoce |
czerwone ozdobne i jadalne kuliste |
| pora owocowania |
sierpień wrzesień |
| nasłonecznienie |
stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne |
| wilgotność |
podłoże umiarkowanie wilgotne |
| ph podłoża |
roślina tolerancyjna |
| rodzaj gleby |
przeciętna ogrodowa |
| walory |
jadalne owoce ozdobne owoce ozdobne z liści/igieł roślina miododajna |
| zastosowanie |
ogrody przydomowe parki ogrody orientalne soliter (pojedynczo) |
| strefa |
5a |
