buk pospolity 'Asplenifolia'

Fagus sylvatica 'Aspleniifolia'

buk pospolity 'Asplenifolia' - Fagus sylvatica 'Aspleniifolia'
(c) fot. Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Nazwa zbiorowa dla wielu selektów buka o powcinanych liściach. Odmiana po raz pierwszy opisana na pocz. XIX wieku. Wolno rosnące drzewo o gęstej, szeroko rozpostartej, piramidalnej koronie. Stuletnie egzemplarze osiągają 20-25 m wys. i 20 m szer. Duża ilość drobnych pędów tworzy ciekawą fakturę rośliny. Liście zielone, bardzo zmienne, powcinane w różnym stopniu, najwęższe na długopędach młodych drzew. Mogą się pojawiać gałęzie z liśćmi typowymi dla gatunku (rewersja). Ładne, żółtobrązowe przebarwianie jesienne. Gatunek wrażliwy na suszę i upały oraz wahania wody gruntowej. Nie znosi silnych mrozów i wiosennych przymrozków, które uszkadzają rozwijające się liście. Preferuje gleby żyzne i świeże, przewiewne, gliniaste lub gliniasto-piaszczyste, chętnie wapienne. Dobrze znosi zacienienie. Stosunkowo dobrze rośnie w miastach i w rejonach o silnie zanieczyszczonym powietrzu. Bardzo dekoracyjna odmiana do parków i dużych ogrodów.

autor: Gabriel Tomżyński, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

pochodzenie	pierwsza publikacja: Loddiges 1804 katalog szkółki; wprowadzenie do handlu: Wielka Brytania
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste drzewa
forma	drzewo
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	drzewiasty rozłożysty szerokostożkowy
docelowa wysokość	powyżej 20
barwa liści (igieł)	jasnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne podłoże wilgotne
ph podłoża	odczyn zasadowy
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna
walory	ciekawy pokrój ładne jesienne zabarwienie odporność na zanieczyszczenia ozdobne z liści/igieł
zastosowanie	parki zieleń publiczna kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
strefa	5b