Trwa ładowanie danych...
Fagus sylvatica 'Dawyck Gold'
buk pospolity 'Dawyck Gold'
|
|
|
|
Jedna z najwartościowszych, kolumnowych odmian buka o pięknym, żółtym ulistnieniu, wyselekcjonowana w 1968 r. w holenderskim arboretum Trompenburg jako mieszaniec starej szkockiej odmiany ‘Dawyck’ z odmianą 'Zlatia'. Drzewo tworzy wąską i smukłą koronę, pędy szczytowe ma przewieszone. Rośnie szybko, po 10 latach uprawy osiąga 5 m wysokości i 1 m szerokości. Docelowo dorasta do 15 m wysokości i 3 m szerokości. Pień i konary są pokryte gładką, szarą korą. Wszystkie gałęzie są skierowane pod ostrym kątem do góry. W gęsto ułożonych gałęziach chętnie gniazduj ptaki. Buki rozpoczynają wegetację późną wiosną. Liście rozwijają się z silnie wydłużonych i ostro zakończonych pąków zwykle dopiero na początku maja. Blaszki liściowe są jajowate, skórzaste, młode liście są intensywnie złociste, błyszczące, wyraźnie owłosione i orzęsione. Starsze liście lekko zielenieją a jedwabiste owłosienie pozostaje tylko na nerwach na spodniej stronie blaszek liściowych. Jasnozielone liście kontrastują z żółtymi liśćmi pojawiającymi się na letnich przyrostach, tzw. pędach świętojańskich. Jesienią, po zaschnięciu, liście długo utrzymują się na drzewach, opadają zimą. Dzięki ładnej kolumnowej koronie i licznym, wzniesionym pędom rośliny pozostają dekoracyjne także w okresie bezlistnym. Buki preferują gleby żyzne, gliniaste, wapienne, umiarkowanie wilgotne, stanowiska słoneczne, miejsca o wysokiej wilgotności powietrza, najlepiej o chłodnych i wilgotnych latach oraz łagodnych zimach. Drzewa wykazują dobrą mrozoodporność, ale młode przyrosty mogą być uszkadzane przez późnowiosenne przymrozki. Buki doskonale znoszą cięcie, ale odmiany o pokroju kolumnowym nie wymagają tego zabiegu. Czasami na liściach mogą pojawić się białe wełniste czerwce i mszyce. Ponieważ ich kolonie są zwykle duże, po zauważeniu występowania szkodników rośliny należy opryskać jednym ze środków zarejestrowanych do ich zwalczania. Odmiana ‘Dawyck Gold’ jest jednym z najpiękniejszych drzew przeznaczonych do sadzenia w małych ogrodach przydomowych, w miejscach reprezentacyjnych i wyeksponowanych. Ładnie prezentuje się jako soliter oraz sadzony w formie szpalerów. Doskonale nadają się o tworzenia barwnych akcentów w kompozycjach kolorystycznych z innymi drzewami i krzewami. Świetnie sprawdza się sadzony w dużych ogrodach skalnych, orientalnych, w pobliżu oczek wodnych oraz jako drzewo do obsadzania ulic.
| pochodzenie |
odkrywca, hodowca (selekcjoner): J. R. P. van Hoey-Smith Holandia |
|---|---|
| grupa roślin |
liściaste |
| grupa użytkowa |
liściaste drzewa |
| forma |
drzewo |
| siła wzrostu |
roślina szybkorosnąca |
| pokrój |
kolumnowy |
| docelowa wysokość |
od 10 m do 15 m |
| barwa liści (igieł) |
żółte, złociste |
| zimozieloność liści (igieł) |
liście opadające na zimę |
| rodzaj kwiatów |
kwiatostan |
| pora kwitnienia |
maj |
| owoce |
brązowe |
| pora owocowania |
październik |
| nasłonecznienie |
stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne |
| wilgotność |
podłoże umiarkowanie wilgotne |
| ph podłoża |
odczyn zasadowy |
| rodzaj gleby |
próchniczna gliniasta |
| walory |
ciekawy pokrój ładne jesienne zabarwienie ozdobne z liści/igieł |
| zastosowanie |
ogrody przydomowe parki zieleń publiczna drzewo alejowe parkowe szpaler kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) w grupach soliter (pojedynczo) |
| strefa |
5b |
