miłorząb dwuklapowy 'Globus'

Ginkgo biloba 'Globus'

Synonim pol.: miłorząb dwuklapowy 'Barabits Sztráda'

Oryginalna, karłowa odmiana miłorzębu dwuklapowego, charakteryzująca się gęstym pokrojem, przypominająca dużą piłkę o średnicy do 2 m. Wzrost bardzo powolny. Po 30 latach osiąga dopiero 1,5 m średnicy. Roślina tworzy dwa rodzaje pędów: nagie, żółte długopędy oraz wałeczkowate, pokryte dość licznie bliznami po opadłych liściach krótkopędy, znacznie mniejsze i cieńsze. Pąki brązowego koloru, szerokostożkowate, okryte łuskami. Liście ciemnozielone, skórzaste, wachlarzowate, nieco większe niż u gatunku, wcięte w 2–4 miejscach. Blaszka liściowa wydaje się lekko podwinięta do środka. Widlaste unerwienie liści rozchodzi się wachlarzowato od nasady ogonka. Jest to unerwienie nie spotykane u roślin okrytonasiennych. Liście jesienią atrakcyjnie przebarwiają się na złocistożółty kolor. Jest to klon męski, który tworzy wyłącznie kwiaty męskie (w kwietniu i maju) i nie zawiązuje nasion. W polskich szkółkach roślina najczęściej oferowana jest w formie piennej, zaszczepiona na podkładce na wysokości 1,5 m, ale można też zakupić okazy nisko szczepione. W zagranicznych szkółkach odmiana ta bardzo często bywa szczepiona na wysokości 2,5 m. Wymaga gleby żyznej, dostatecznie wilgotnej, ale przepuszczalnej, o odczynie lekko kwaśnym (pH 5–6). Stanowisko słoneczne, ciepłe, osłonięte od wiatru. W młodym wieku wymaga okrycia na zimę, zarówno systemu korzeniowego, jak i korony. Roślina wrażliwa na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie należy stosować nawozów zawierających wapń. W razie potrzeby można przeprowadzić korektę korony poprzez wiosenne cięcie. Bardzo cenna odmiana ze względu na kompaktowy pokrój. Polecana do nasadzeń pojedynczych nawet w bardzo małych ogrodach przydomowych, na skalniakach, wrzosowiskach, a także do uprawy pojemnikowej.

autorzy: Tomasz Dymny; , Związek Szkółkarzy Polskich;

pochodzenie	odkrywca, hodowca (selekcjoner): Elmer Barabits Węgry; wprowadzenie do handlu: szkółka Barabits's Lővér Pinetum Sopron
grupa roślin	iglaste
grupa użytkowa	iglaste
forma	małe drzewo lub duży krzew
siła wzrostu	roślina wolnorosnąca (karłowa)
pokrój	nieregularny kulisty
docelowa wysokość	od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne roślina tolerancyjna
ph podłoża	odczyn kwaśny odczyn lekko kwaśny
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa roślina tolerancyjna
walory	ciekawy pokrój ładne jesienne zabarwienie odporność na zanieczyszczenia ozdobne z liści/igieł
zastosowanie	ogrody przydomowe zieleń publiczna ogrody skalne ogrody wrzosowiskowe ogrody orientalne rabaty pojemniki w grupach soliter (pojedynczo)
strefa	5a