kasztanowiec żółty

Aesculus flava

Synonim lac.: Aesculus octandra

kasztanowiec żółty - Aesculus flava
(c) fot. Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Drzewo pochodzące ze wschodnich rejonów Ameryki Północnej. W naturze dorasta do 20-35 m wys. W Europie osiąga do 20 m wys. Korona szeroka, owalna. Gałęzie u starych egzemplarzy lekko obwisające. Pędy jasnobrązowe z szarym nalotem. Pąki suche, cynamonowobrązowe. Liście sezonowe, pięciopalczaste (czasami 7), ciemnozielone, o brzegach gęsto i drobno piłkowanych. Liście przebarwiają się jesienią na żółto i dość wcześnie opadają. Kwiaty bladożółte lub zielonkawożółte, z dzwonkowatym kielichem, zebrane w krótkie, wiechowate kwiatostany, 15 cm dł., koniec V. Owoce jasnobrązowe, małe, 3 cm śr., w osłonie bez kolców. Kasztanowiec żółty dobrze rośnie na głębokich, gliniastych glebach dobrze odwodnionych, ale nie jest zbyt wybredny. Może rosnąć w półcieniu. Wykazuje większą odporność na choroby, plamistość liści i mączniaka, niż inne gatunki kasztanowca. Mniej dekoracyjny niż kasztanowiec biały, ale bardziej właściwy dla zieleni miejskiej.

autor: Gabriel Tomżyński, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

zasięg geograficzny	Ohio Valley i Appalachy we wschodniej części Stanów Zjednoczonych
pochodzenie	pierwsza publikacja: Daniel Carlsson Solander (1733 – 1782) 1778
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste drzewa
forma	drzewo
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	drzewiasty wyprostowany jajowaty
docelowa wysokość	od 15 m do 20 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	pojedyncze kwiatostan
barwa kwiatów	żółte
pora kwitnienia	maj
owoce	brązowe kuliste
pora owocowania	wrzesień
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa roślina tolerancyjna
walory	odporność na zanieczyszczenia ozdobne z kwiatów roślina miododajna
zastosowanie	parki zadrzewienia krajobrazowe zieleń publiczna
strefa	5a