jodła jednobarwna 'Violacea'

Abies concolor 'Violacea'

Synonim pol.: jodła kalifornijska 'Violacea'

Nazwa zbiorowa dla grupy odmian powstałych przez wysiew nasion, które łączy znacznie bardziej srebrzyste, niż u gatunku, zabarwienie igieł. Pierwsza taka siewka została opisana już w XIX wieku. Podobnie jak zwykła jodła kalifornijska, jest to silnie rosnące drzewo o regularnej, stożkowatej i gęstej koronie, ugałęzione do samej ziemi. Dorasta do wys. 15-20 m i szer. 3-7 m. Igły niebieskobiałe, długie i miękkie, z obu stron jednakowo zabarwione. Roztarte, pachną skórką cytrynową. Najlepiej rośnie w słońcu, chociaż znosi także lekkie zacienienie. Niewymagająca - rośnie nawet na glebach piaszczystych i suchych. Całkowicie odporna na mrozy. Ze względu na dużą odporność na zanieczyszczenia powietrza, nadaje się do ogrodów miejskich i terenów zieleni. Dobrze prezentuje się zarówno pojedynczo, jak i w grupach. Polecana do dużych ogrodów i parków. Najładniej wybarwione egzemplarze są rozmnażane przez szczepienie i wymagają podwiązywania do palika, do czasu wytworzenia pędu przewodniego i ukształtowania regularnej korony.

autor: Magdalena Tomżyńska, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

grupa roślin	iglaste
grupa użytkowa	iglaste
forma	drzewo
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	szerokostożkowy
docelowa wysokość	od 15 m do 20 m
barwa liści (igieł)	szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł)	igły zimozielone
owoce	szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	roślina tolerancyjna
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny
rodzaj gleby	roślina tolerancyjna
walory	ciekawy pokrój ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona
zastosowanie	ogrody przydomowe parki zadrzewienia krajobrazowe zieleń publiczna drzewo alejowe parkowe kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) w grupach soliter (pojedynczo)
strefa	5a