Trwa ładowanie danych...
Juniperus horizontalis 'Wiltonii'
Synonim lac.: Juniperus horizontalis 'Blue Rug'
jałowiec płożący 'Wiltonii'
|
|
|
|
Krzew iglasty o niskim, ścielącym pokroju i dosyć silnym tempie wzrostu, tworzący wspaniałe, gęste kobierce szczelnie okrywające podłoże. Po 10 latach uprawy krzew ma około 2-2,5 metra średnicy przy zaledwie 0,1 m wysokości. Pędy i gałązki są wiotkie, mocno rozgałęzione, ścielą się po ziemi, a ich końce nie wznoszą się ku górze. Drobne, słabo odstające i ostro zakończone igiełki gęsto okalają wałeczkowate pędy. Igły są niebieskawe lub zielono-niebieskie. Gałązki łatwo się ukorzeniają tworząc zwarte i trwałe kobierce. Zimą krzewy nabierają lekko fioletowej barwy, zwłaszcza w miejscach nasłonecznionych. W sprzedaży bywają dostępne formy szczepione oferowane w postaci miniaturowych drzewek o malowniczo zwisających pędach. Odmiana amerykańska, wprowadzona na rynek przez Wilton Nurseries z Connecticut w 1914 r., do dziś cieszy się dużą popularnością w Europie i Ameryce. W sprzedaży bywa oferowana pod nazwą ‘Blue Rug’. Odmiana o minimalnych wymaganiach uprawowych, w pełni mrozoodporna. Dobrze rośnie nawet na glebach bardzo lekkich, o niskiej zawartości składników pokarmowych. Gleby ciężkie należy przed sadzeniem krzewów rozluźnić dodając do nich piasku. Wymaga stanowiskach słonecznych. Krzew stanowi doskonałą alternatywę trawników, zwłaszcza w miejscach suchych i nieurodzajnych. Polecany do uprawy w ogrodach przydomowych i na skalnikach. Sadzony na nasypach umacnia je i zabezpiecza przed erozją, a zwarty kobierzec chroni glebę przed zachwaszczeniem. Zalecana gęstość sadzenia to 2 sztuki na metr kwadratowy. świetnie komponuje się z innymi roślinami iglastymi, szczególnie o złotym zabarwieniu łusek lub igieł, stwarzając im kontrastujące, niebieskie tło. Wyjątkowo ciekawie prezentują się krzewy sadzone na skarpach lub wzniesieniach zabezpieczonych murkiem oporowym. Zwieszające się pędy imitują wówczas spływającą wodę ożywiając ogród. Podobny efekt można uzyskać sadząc krzewy w dużych pojemnikach. Nadaje się do wyprowadzania niezwykle atrakcyjnych form piennych. W tym celu wystarczy u podstawy krzewu wbić palik, przy którym będzie prowadzony najsilniejszy pęd. W 1984 roku odmiana została wyróżniona nagrodą AGM, przyznawaną przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze.
| grupa roślin |
iglaste |
|---|---|
| grupa użytkowa |
iglaste |
| forma |
krzew |
| siła wzrostu |
wzrost typowy dla gatunku |
| pokrój |
płożący |
| docelowa wysokość |
od 0,1 m do 0,2 m |
| barwa liści (igieł) |
szare, niebieskawe, srebrzyste |
| zimozieloność liści (igieł) |
igły zimozielone |
| owoce |
niebieskie szyszki, szyszkojagody |
| nasłonecznienie |
stanowisko słoneczne |
| wilgotność |
podłoże suche podłoże umiarkowanie wilgotne |
| ph podłoża |
odczyn kwaśny odczyn lekko kwaśny do obojętnego |
| rodzaj gleby |
piaszczysta przeciętna ogrodowa roślina tolerancyjna |
| walory |
ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona |
| zastosowanie |
ogrody przydomowe roślina okrywowa ogrody skalne ogrody wrzosowiskowe pojemniki, balkony, tarasy w grupach |
| strefa |
5a |
