Trwa ładowanie danych...
Liriodendron tulipifera
tulipanowiec amerykański
|
|
|
|
Duże drzewo o szerokiej, piramidalnej koronie i szybkim tempie wzrostu. W warunkach klimatycznych Polski osiąga 20-25 m wysokości i do 20 m szerokości. U młodych roślin korona stożkowata, u starszych okazów staje się szeroka i regularna. Grube pnie pokrywa głęboko bruzdowana korowina. Liście mają od 15 do 20 cm długości i szerokości, z wierzchu są jasnozielone, zaś od spodu lekko niebieskawe, jesienią malowniczo przebarwiają się na żółto. Blaszka liściowa na wierzchołku jest wcięta, po bokach zaopatrzona w cztery ostro zakończone klapy zaś od spodu zaokrąglona, osadzona na dziesięciocentymetrowym ogonku liściowym. Liść swoim kształtem przypomina egzotycznego motyla o rozpostartych skrzydłach. Kwiaty bardzo oryginalne, przeważnie pojawią się na dużych, co najmniej kilkuletnich okazach na początku lata. Składają się z trzech zielonych, odstających działek kielicha i sześciu wyprostowanych, żółtych płatków korony. Na szczycie płatki korony są lekko wywinięte na zewnątrz, od środka zaś i u podstawy mają pomarańczowe plamy, tworzące barwną wstęgę. Wnętrze kwiatu wypełniają liczne pręciki oraz słupki osadzone spiralnie na wypukłym dnie kwiatowym. Szyszkowate owocostany rozpadają się po zimie na brązowe skrzydlaki. Drzewo preferuje gleby żyzne, wilgotne, stanowiska słoneczne. Młode egzemplarze mogą byś uszkadzane podczas ostrych zim, starsze rośliny są w pełni wytrzymałe na niskie temperatury. Drzewa rosną zdrowo, są łatwe w uprawie. Tulipanowiec amerykański naturalnie porasta doliny rzek południowo-wschodnich stanów Ameryki Północnej. W 1663 roku, jako jeden z pierwszych gatunków drzewiastych, został sprowadzony z terenów Nowego Świata do Europy, gdzie wzbudził zainteresowanie oryginalnymi kwiatami, przypominającymi wielkością i kształtem kwiaty tulipanów, oraz pięknym ulistnieniem. Obecnie tulipanowiec jest nadal uznawany za jeden z najpiękniejszych gatunków drzew parkowych i alejowych. Doskonale nadają się do sadzenia w rozległych parkach i ogrodach krajobrazowych. Najefektowniej prezentują się nisko ugałęzione okazy sadzone na dużych, zadbanych trawnikach. Drzewa należy sadzić pojedynczo w miejscach wyeksponowany, w pobliżu reprezentacyjnych budynków, nad zbiornikami wodnymi lub wzdłuż szerokich alei. O wyjątkowo cennych walorach dekoracyjnych tulipanowca amerykańskiego świadczy przyznana w 2002 roku nagroda Award of Garden Merit (AGM), nadawana przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze RHS.
| grupa roślin |
liściaste |
|---|---|
| grupa użytkowa |
liściaste drzewa |
| forma |
drzewo |
| siła wzrostu |
wzrost typowy dla gatunku |
| pokrój |
drzewiasty rozłożysty |
| docelowa wysokość |
powyżej 20 |
| barwa liści (igieł) |
jasnozielone |
| zimozieloność liści (igieł) |
liście opadające na zimę |
| rodzaj kwiatów |
pojedyncze |
| barwa kwiatów |
żółte |
| pora kwitnienia |
czerwiec |
| nasłonecznienie |
stanowisko słoneczne |
| wilgotność |
podłoże umiarkowanie wilgotne |
| ph podłoża |
odczyn lekko kwaśny |
| rodzaj gleby |
przeciętna ogrodowa |
| walory |
ładne jesienne zabarwienie ozdobne z kwiatów ozdobne z liści/igieł |
| zastosowanie |
parki zieleń publiczna drzewo alejowe parkowe soliter (pojedynczo) |
| nagrody |
AGM |
| strefa |
6a |
