Abies fraseri
jodła Frasera
(c) fot. Bronisław Szmit SZMIT Szkółka |
Średniej wielkości drzewo iglaste o wysmukłej, stożkowatej koronie. W naturze występuje na małym terenie gór Allegheny, 1200-1800 m n.p.m, w Ameryce Północnej (USA). Dorasta do 25 m wysokości. Igły ciemnozielone, błyszczące, krótkie, 1-2 cm, z kilkoma liniami aparatów szparkowych i dwoma wyraźnymi, białymi paskami pod spodem. Igły zagęszczone na górnej stronie pędu, grzebieniasto rozłożone na dolnej stronie. Szyszki małe, 3-5 cm dł., przed dojrzeniem purpurowe, z długimi i odgiętymi łuskami wspierającymi, rozpadające się jesienią. Preferuje stanowiska słoneczne. Najlepiej rośnie na glebie wilgotnej, gliniastej, ale dobrze zdrenowanej. Jodła bardzo podobna do Abies balsamea, od której różni się szyszkami i podobnie jak ona jest uprawiana jako drzewko bożonarodzeniowe. W naszym klimacie wrażliwa i podatna na choroby, ale dobrze znosząca niskie temperatury. Polecana dla kolekcjonerów.
zasięg geograficzny |
w górach Appalachach, w południowo-wschodnich stanach USA |
---|---|
pochodzenie |
pierwsza publikacja: (Frederick Traugott Pursh (1774–1820)) Jean Louis Marie Poiret (1755–1834) 1817; wprowadzenie do handlu: John Fraser 1811 Anglia |
grupa roślin |
iglaste |
grupa użytkowa |
iglaste |
forma |
drzewo |
siła wzrostu |
wzrost typowy dla gatunku |
pokrój |
drzewiasty wyprostowany szerokostożkowy |
docelowa wysokość |
od 15 m do 20 m |
barwa liści (igieł) |
ciemnozielone |
zimozieloność liści (igieł) |
igły zimozielone |
owoce |
szyszki, szyszkojagody |
nasłonecznienie |
stanowisko słoneczne |
wilgotność |
podłoże umiarkowanie wilgotne |
ph podłoża |
odczyn lekko kwaśny do obojętnego |
rodzaj gleby |
gliniasta |
walory |
roślina zimozielona |
zastosowanie |
parki |
strefa |
5b |
