świerk pospolity

Picea abies

Synonim lac.: Picea excelsa

Jedyny rodzimy, lasotwórczy gatunek świerka, wykazujący dużą zmienność geograficzną. Dorasta do 50 m wys. i 2 m średnicy pnia. Korona smukła, stożkowata. Dolne konary z wiekiem zwieszają się, górne pozostają w większości poziomo. Duże wymagania siedliskowe, szczególnie w stosunku do wilgotności i czystości powietrza. Nie nadaje się do klimatu miejskiego, więc ma ograniczone zastosowanie w ogrodach. Dobrze znosi ocienienie. Gatunek wytworzył bardzo dużo odmian ogrodowych, zazwyczaj bardziej odpornych i mniej wymagających od typu. W sprzyjających warunkach (klimat górski) tworzy wspaniałe, ogromne drzewa, nadaje się również na regularnie cięte żywopłoty.

autor: Gabriel Tomżyński, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

zasięg geograficzny	Europa (poza jej zachodnią częścią i Anglią) do Uralu, od poziomu morza do wysoko położonych terenów górskich w Alpach i Karpatach, w Polsce w pasie północnym (niżowym) i południowym (górskim)
pochodzenie	pierwsza publikacja: (Linnaeus) Karsten (1753)1881
grupa roślin	iglaste
grupa użytkowa	iglaste
forma	drzewo
siła wzrostu	roślina szybkorosnąca
pokrój	drzewiasty wyprostowany stożkowy
docelowa wysokość	od 15 m do 20 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	igły zimozielone
nasłonecznienie	stanowisko cieniste stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne roślina tolerancyjna
ph podłoża	roślina tolerancyjna odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby	roślina tolerancyjna
walory	ciekawy pokrój roślina zimozielona
zastosowanie	ogrody przydomowe parki zadrzewienia krajobrazowe szpaler żywopłot kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) w grupach soliter (pojedynczo)
strefa	2