Picea abies 'Argenteospica'
świerk pospolity 'Argenteospica'
|
Stara XIX wieczna odmiana o oryginalnych przebarwieniach igieł wiosną. Drzewo o silnym wzroście i stożkowatym pokroju. W ogrodzie osiąga 10-15 m wys. Na wiosnę młode przyrosty białe lub kremowobiałe, później stopniowo zielenieją i nie różnią się od zwykłych przyrostów świerka pospolitego. Dobrze znosi lekkie ocienienie, ale lepsze wybarwienie w miejscach dobrze nasłonecznionych. Duże wymagania siedliskowe, szczególnie w stosunku do wilgotności i czystości powietrza. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych. Źle rośnie w suchym, miejskim klimacie o dużym zanieczyszczeniu. Do sadzenia w kompozycjach naturalistycznych w parkach i dużych ogrodach.
pochodzenie |
pierwsza publikacja: Ludwig Beissner (1843–1927) 1891; odkrywca, hodowca (selekcjoner): H. A. Hesse Weener-on-Ems, Niemcy (Germany) |
---|---|
grupa roślin |
iglaste |
grupa użytkowa |
iglaste |
forma |
drzewo |
siła wzrostu |
wzrost typowy dla gatunku |
pokrój |
stożkowy |
docelowa wysokość |
od 10 m do 15 m |
barwa liści (igieł) |
wielobarwne, pstre lub obrzeżone |
zimozieloność liści (igieł) |
igły zimozielone |
owoce |
szyszki, szyszkojagody |
nasłonecznienie |
stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne |
wilgotność |
podłoże umiarkowanie wilgotne |
ph podłoża |
odczyn lekko kwaśny do obojętnego |
rodzaj gleby |
przeciętna ogrodowa próchniczna |
walory |
ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona |
zastosowanie |
ogrody przydomowe parki soliter (pojedynczo) |
strefa |
4 |
