świerk pospolity 'Argenteospica'

Picea abies 'Argenteospica'

Stara XIX wieczna odmiana o oryginalnych przebarwieniach igieł wiosną. Drzewo o silnym wzroście i stożkowatym pokroju. W ogrodzie osiąga 10-15 m wys. Na wiosnę młode przyrosty białe lub kremowobiałe, później stopniowo zielenieją i nie różnią się od zwykłych przyrostów świerka pospolitego. Dobrze znosi lekkie ocienienie, ale lepsze wybarwienie w miejscach dobrze nasłonecznionych. Duże wymagania siedliskowe, szczególnie w stosunku do wilgotności i czystości powietrza. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych. Źle rośnie w suchym, miejskim klimacie o dużym zanieczyszczeniu. Do sadzenia w kompozycjach naturalistycznych w parkach i dużych ogrodach.

autor: Gabriel Tomżyński, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

pochodzenie	pierwsza publikacja: Ludwig Beissner (1843–1927) 1891; odkrywca, hodowca (selekcjoner): H. A. Hesse Weener-on-Ems, Niemcy (Germany)
grupa roślin	iglaste
grupa użytkowa	iglaste
forma	drzewo
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	stożkowy
docelowa wysokość	od 10 m do 15 m
barwa liści (igieł)	wielobarwne, pstre lub obrzeżone
zimozieloność liści (igieł)	igły zimozielone
owoce	szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna
walory	ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona
zastosowanie	ogrody przydomowe parki soliter (pojedynczo)
strefa	4