Trwa ładowanie danych...
Picea glauca 'Daisy's White'
świerk biały 'Daisy's White'
|
(c) fot. Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin |
(c) fot. Jarosław Cyrzan CYRZAN Szkółki Drzew i Krzewów Ozdobnych |
|
Karłowa, bardzo wolno rosnąca forma świerka, tworząca gęste, regularne stożki. Odmiana została wyhodowana w Belgii w latach 90 XX wieku jako mutacja powszechnie znanej odmiany ‘Conica’ i nazwana imieniem wnuczki hodowcy. Roślina rocznie przyrasta zaledwie o 5-6 cm, osiągając po 10 latach uprawy około 0,8 m wysokości. Igły są krótkie, lekko kłujące, osadzone wokół pędów. Same pędy są stosunkowo cienkie, wałeczkowate, zakończone wyraźnym pąkiem szczytowym. Cechą charakterystyczną odmiany jest jasna, kremowa barwa wiosennych przyrostów. Początkowo najmłodsze igły są niemal białe i dosyć wrażliwe na silne promieniowanie słoneczne i mogą być uszkadzane. Później przyrosty stopniowo żółkną i w czerwcu stają się zielone. Drugi, letni przyrost jest już wyłącznie zielony. Odmiana mało wymagająca, najlepiej rośnie na glebach zasobnych w składniki pokarmowe i stale wilgotnych, ale całkiem nieźle radzi sobie na większości przeciętnych gleb ogrodowych. Stanowisko słoneczne. Roślina odporna na mróz, ale w pierwszych latach uprawy zaleca się cieniowanie roślin od strony południowej na zimę. Lekkie okrycie za pomocą cieniówki lub agrowłókniny zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować pojawienie się przędziorków pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Jeśli w koronie pojawią się silnie rosnące, długie pędy należy je usuwać, bowiem tego typu rewersje mogą spowodować zagłuszenie odmiany i z czasem jej zanikanie. Odmiana doskonale nadaje się do tworzenia barwnych kompozycji ogrodowych wraz z innymi, wolno rosnącymi roślinami iglastymi. Bardzo dobrze prezentuje się na wrzosowiskach, w ogrodach skalnych a także w pojemnikach. W okresie Bożego Narodzenia może służyć za oryginalną choinkę.
| pochodzenie |
odkrywca, hodowca (selekcjoner): L. Jeurissen-Wijnen Belgia |
|---|---|
| grupa roślin |
iglaste |
| grupa użytkowa |
iglaste |
| forma |
krzew |
| siła wzrostu |
roślina wolnorosnąca (karłowa) |
| pokrój |
stożkowy |
| docelowa wysokość |
od 2 m do 3 m |
| barwa liści (igieł) |
jasnozielone żółte, złociste |
| zimozieloność liści (igieł) |
igły zimozielone |
| nasłonecznienie |
stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne |
| wilgotność |
podłoże umiarkowanie wilgotne |
| ph podłoża |
odczyn lekko kwaśny |
| rodzaj gleby |
przeciętna ogrodowa |
| walory |
ciekawy pokrój ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona |
| zastosowanie |
ogrody przydomowe ogrody skalne ogrody wrzosowiskowe ogrody orientalne rabaty pojemniki w grupach |
| strefa |
5a |
