świerk czarny 'Machala'

Picea ×lutzii 'Machala'

Synonim lac.: Picea 'Machala'

świerk czarny 'Machala' - Picea ×lutzii 'Machala'
(c) fot. Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Nisko rosnący, kulisty świerk, o niebieskawym zabarwieniu. Odmiana przez wiele lat funkcjonowała w literaturze jako krzyżówka P.omorika i P.mariana, zawierająca cechy obydwu gatunków, ale ostatnio uznano to za niepewne. Dziesięcioletnie egzemplarze osiągają 1 m szerokości i 0,3-0,5 m wysokości. Pokrój początkowo płaskokulisty, gniazdowy. Starsze rośliny silniej wypiętrzają się, czasami wytwarzają jeden lub kilka krótkich przewodników. Pędy bardzo zagęszczone, ułożone horyzontalnie. Igły krótkie, ostro zakończone, sztywne, kłujące, szarozielone, pod spodem srebrzystobiałe z dwoma jasnymi paskami po każdej stronie. Roślina bardzo odporna. Dobrze znosi niskie temperatury i suszę. Ma małe wymagania glebowe. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych. Wymaga stanowisk nasłonecznionych lub lekko zacienionych. Idealna do ogrodów skalnych, na rabaty i do pojemników.

autor: Gabriel Tomżyński, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

pochodzenie	pierwsza publikacja: H.M. Grootendorst 1971 Dendroflora 24; odkrywca, hodowca (selekcjoner): František Machala, 1963 Žehušice, Czechy
grupa roślin	iglaste
grupa użytkowa	iglaste
forma	krzew
siła wzrostu	roślina wolnorosnąca (karłowa)
pokrój	płaskokulisty
docelowa wysokość	od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł)	szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł)	igły zimozielone
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże suche podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa
walory	ciekawy pokrój ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona
zastosowanie	ogrody przydomowe ogrody skalne ogrody wrzosowiskowe rabaty pojemniki soliter (pojedynczo)
strefa	3