świerk serbski 'Bruns'

Picea omorika 'Bruns'

Synonim lac.: Picea omorika 'Pendula Bruns'

Zwisająca forma świerka serbskiego z wyraźnym przewodnikiem. Przewodnik nie rośnie równo pionowo w górę, ale często krzywi się i wichruje. Pokrój bardzo wąski, kolumnowy. Wszystkie pędy boczne skierowane do dołu i mocno przylegające do malowniczo pogiętego pnia. Wzrost powolny. Dorasta do 10 m wysokości i 1-1,5 m szerokości. Igły spłaszczone, 1-2 cm długości i 1-2 mm szerokości, z wierzchu błyszczące, ciemnozielone, od spodu niebieskawobiałe z dwoma białymi paskami, gęsto ułożone na pędach, na niektórych pędach odgięte, nadają roślinie ciekawą fakturę i miejscami srebrzystoniebieskie zabarwienie. Odmiana w pełni mrozoodporna, dobrze znosi klimat miejski. Nie ma specjalnie dużych wymagań glebowych. Najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, lekko kwaśnych. Wymaga stanowiska słonecznego, ale dobrze znosi półcień. Ta ekspresyjna forma dobrze wygląda w połączeniu z nowoczesną architekturą. W ogrodach wymaga eksponowanego miejsca.

autor: Gabriel Tomżyński, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

pochodzenie	wprowadzenie do handlu: Bruns Baumschule ca 1955 Niemcy (Germany)
grupa roślin	iglaste
grupa użytkowa	iglaste
forma	drzewo
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	przewisający (płaczący, zwisły) kolumnowy
docelowa wysokość	od 10 m do 15 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	igły zimozielone
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna
walory	ciekawy pokrój roślina zimozielona
zastosowanie	ogrody przydomowe parki zadrzewienia krajobrazowe zieleń publiczna soliter (pojedynczo)
strefa	5a