świerk kłujący 'Glauca Pendula'

Picea pungens 'Glauca Pendula'

Synonim lac.: Picea pungens 'Kosteriana'

świerk kłujący 'Glauca Pendula' - Picea pungens 'Glauca Pendula'
(c) fot. Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Nazwa zbiorowa dla odmian świerka kłującego o zwisającym, nieregularnym pokroju. Obecnie są rozmnażane różne typy o zmiennej tendencji do zwisania. Odmiana pierwotnie wprowadzona przez Kostera rośnie bardziej pionowo z rzadszymi odgałęzieniami. Wygląd rośliny zależy nie tylko od typu genetycznego, ale od sposobu prowadzania pędu głównego, który trzeba podwiązywać do podpory aż do osiągnięcia zamierzonej wysokości. W efekcie można uzyskać rośliny o pięknym, malowniczym pokroju i gęstych, obwisających gałęziach. Pęd przewodni często jest pochylony i przez to roślina nabiera fantazyjnych kształtów. Pędy boczne skierowane do dołu. Rośnie dosyć szybko. Roczne przyrosty do 30 cm. Osiąga do 8-10 m wysokości. Igły cienkie, długości 1,5-2 cm, ułożone promieniście, jasnoniebieskie, dobrze wybarwione przez cały rok. Do sadzenia w miejscach słonecznych. Roślina o małych wymaganiach glebowych, bardzo odporna na niskie temperatury i suszę. Dobrze rośnie na wszystkich uprawnych, ogrodowych glebach, najlepiej na żyznych, wilgotnych, przepuszczalnych, kwaśnych lub lekko kwaśnych. W ogrodowych kompozycjach wymaga specjalnego wyeksponowania, najlepiej pojedynczo na ciemnozielonym tle. Nadaje się do dużych ogrodów i parków. Rozmnażana przez szczepienie. Młode szczepione rośliny wymagają palikowania do momentu wytworzenia regularnego pokroju. Ta odmiana trudno wyprowadza przewodnik i wymaga podwiązywania przez wiele lat.

autor: Gabriel Tomżyński, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

pochodzenie	pierwsza publikacja: Arie Koster ex Ludwig Beissner (1843–1927) jako P. pungens glauca pendula 1891,1909; wprowadzenie do handlu: Koster and Co. 1895 Boskoop, Holandia
grupa roślin	iglaste
grupa użytkowa	iglaste
forma	drzewo
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	przewisający (płaczący, zwisły)
docelowa wysokość	od 3 m do 5 m
barwa liści (igieł)	szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł)	igły zimozielone
owoce	szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże suche podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna
walory	ciekawy pokrój ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona
zastosowanie	ogrody przydomowe parki ogrody wrzosowiskowe soliter (pojedynczo)
strefa	4