sosna wejmutka 'Pendula'

Pinus strobus 'Pendula'

sosna wejmutka 'Pendula' - Pinus strobus 'Pendula'
(c) fot. Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Piękna płacząca sosna, jedna z najbardziej efektownych odmian. Każdy egzemplarz jest inny i zależny od początkowego ukształtowania pędów. Roślina nie jest w stanie utrzymać pionowego przewodnika i bez podwiązywania przybiera formę ścielącą się po ziemi. W pierwszym okresie wymaga prowadzenia przy podporze, aż do osiągnięcia zaplanowanej wysokości. Pokrój nieregularny, najczęściej pochylony, szeroki. Pędy powyginane w różne strony, zwisające do ziemi. Często rośnie asymetrycznie. Stare egzemplarze rozrastają się do kilku metrów szerokości i mogą samoistnie wypiętrzać się. Roczne przyrosty 30-50 cm. Igły szaroniebieskie, długie, do 12 cm długości, miękkie, zebrane po 5 w pęczku. Wymaga stanowiska słonecznego i umiarkowanie wilgotnego, dobrze drenowanego podłoża. Wrażliwa na suszę. W ogrodach i parkach wymaga eksponowanego miejsca.

autor: Gabriel Tomżyński, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

pochodzenie	pierwsza publikacja: J. Nelson 1866; wprowadzenie do handlu: 1875 Anglia (England)
grupa roślin	iglaste
grupa użytkowa	iglaste
forma	drzewo
siła wzrostu	roślina wolnorosnąca
pokrój	płożący nieregularny przewisający (płaczący, zwisły)
docelowa wysokość	od 5 m do 10 m
barwa liści (igieł)	szare, niebieskawe, srebrzyste jasnozielone
zimozieloność liści (igieł)	igły zimozielone
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna
walory	ciekawy pokrój ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona
zastosowanie	ogrody przydomowe parki ogrody orientalne kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) soliter (pojedynczo)
strefa	5a