biota wschodnia 'Justyna'

Platycladus orientalis 'Justyna'

Synonim lac.: Platycladus orientalis 'Justynka'

Synonim pol.: żywotnik wschodni 'Justyna'

biota wschodnia 'Justyna' - Platycladus orientalis 'Justyna'

Zwarty, wielopędowy, wolno rosnący krzew o jajowatym pokroju, osiągający po 10 latach uprawy około 1 m wysokości. Roślina charakteryzuje się bardzo regularnym, równoległym ułożeniem gałązek, które przypominają ułożenie kartek w stojącej, otwartej książce (potocznie roślinę nazywa się „książkową tują”). Pędy są wzniesione, gałązki wachlarzowato rozgałęzione w jednej płaszczyźnie, ustawione pionowo, pokryte płaskimi, jasnozielonymi łuskami. Ich intensywna barwa utrzymuje się przez cały rok, także w okresie zimy. Na dorosłych egzemplarzach, zwykle dopiero po wielu latach uprawy, mogą pojawić się okrągławe szyszki zbudowane ze sztywnych łusek z charakterystycznie odgiętymi, hakowatymi wyrostkami na wierzchołkach. Szyszki te przed dojrzeniem są ozdobne, zielone, przyciągają uwagę oryginalnym kształtem. Po dojrzeniu brązowieją i wysychają, uwalniając drobne nasiona. Odmiana odporna na mróz, może być sadzona niemal na całym obszarze kraju, za wyjątkiem Suwalszczyzny i rejonów podgórskich, gdzie w ostre zimy młode egzemplarze są narażone na przemarzanie. Na skutek silnych opadów mokrego śniegu gałązki mogą uginać się i łamać, dlatego późną jesienią rośliny warto lekko związać sznurkiem, co zabezpieczy krzewy przed deformacją. Roślina preferuje gleby wapienne, stanowiska ciepłe i słoneczne, jest rośliną o niewielkich wymaganiach pokarmowych i wilgotnościowych, dobrze znosi upały. Rośnie zdrowo i nie jest atakowana przez szkodniki. Nie wymaga cięcia. Nadaje się do tworzenia niewysokich żywopłotów. Najlepiej prezentuje się w ogródkach przydomowych, sadzona na rabatach pomiędzy innymi roślinami iglastymi, oraz na wrzosowiskach, cmentarzach. Pośród gęsto ułożonych pędów chętnie gniazdują ptaki. Odmiana wyselekcjonowana w latach 80 XX wieku przez Bolesława Wituszyńskiego, polskiego ogrodnika i uznanego hodowcę róż.

autorzy: Grzegorz Falkowski; , Związek Szkółkarzy Polskich;

pochodzenie	polska odmiana odkrywca, hodowca (selekcjoner): Bolesław Wituszyński Polska
grupa roślin	iglaste
grupa użytkowa	iglaste
forma	krzew
siła wzrostu	roślina wolnorosnąca
pokrój	jajowaty
docelowa wysokość	od 2 m do 3 m
barwa liści (igieł)	jasnozielone
zimozieloność liści (igieł)	igły zimozielone
owoce	zielone brązowe szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	roślina tolerancyjna
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna gliniasta
walory	ciekawy pokrój ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona
zastosowanie	ogrody przydomowe żywopłot ogrody skalne ogrody orientalne rabaty w grupach
strefa	6a