dąb błotny

Quercus palustris

dąb błotny - Quercus palustris
(c) fot. Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Okazałe drzewo z prostym pniem, szerokostożkowatą koroną i charakterystycznymi zaschniętymi i obwisającymi dolnymi gałęziami. Rośnie szybko. W naszym klimacie osiąga do 25 m wysokości. Korona lekka, ażurowa, z prostym, strzelistym pniem. Kora gładka i szara. Gałęzie boczne rozchodzą się poziomo na boki i tworzą początkowo regularną stożkową koronę. Z wiekiem górne partie gałęzi wyrastają pod kątem ostrym do góry, środkowe odstają nadal poziomo, a dolne zwisają w dół i zamierają, długo pozostając na drzewie. Liście zielone, błyszczące, od spodu jasnozielone, o głęboko wciętych klapach z spiczastymi zakończeniami, jesienią czerwonobrązowe. Żołędzie małe, w płytkich miseczkach, dojrzewające po dwóch latach. Gatunek odporny na mróz. W naturze występuje na glebach żyznych, wilgotnych do podmokłych i dobrze znosi krótkotrwałe zalewanie. Wykazuje duże zdolności adaptacyjne i może rosnąć także na glebach suchych. Wymaga stanowisk słonecznych. Drzewo do wykorzystania w parkach, do zadrzewień przydrożnych i krajobrazowych.

autor: Magdalena Tomżyńska, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

zasięg geograficzny	północno-wschodnia i centralna część Ameryki Północnej
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste drzewa
forma	drzewo
siła wzrostu	roślina szybkorosnąca
pokrój	drzewiasty rozłożysty szerokostożkowy
docelowa wysokość	powyżej 20
barwa liści (igieł)	jasnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże suche podłoże wilgotne roślina tolerancyjna
ph podłoża	roślina tolerancyjna odczyn lekko kwaśny
rodzaj gleby	roślina tolerancyjna
walory	ładne jesienne zabarwienie odporność na zanieczyszczenia ozdobne z liści/igieł
zastosowanie	parki zadrzewienia krajobrazowe rekultywacja zieleń publiczna drzewo alejowe uliczne kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
strefa	4