dąb szypułkowy

Quercus robur

Synonim lac.: Quercus pedunculata

dąb szypułkowy - Quercus robur

Rodzime, monumentalne drzewo o szerokiej, zaokrąglonej koronie z grubymi konarami. Jest symbolem długowieczności. Dorasta do 40 m wysokości i 15-20 m szerokości. Drzewa rosnące pojedynczo mają koronę bardzo szeroką, często tej samej średnicy, jak wysokość. Drzewa rosnące w zagęszczeniu tworzą koronę luźniejszą, wrzecionowatą, nieregularną. Pień gruby, często nisko rozgałęziony. Kora u młodych roślin gładka, błyszcząca, brązowawa, u starych – gruba, ciemna, głęboko spękana. Liście zielone, pod spodem jaśniejsze, skórzaste, z 3-6 nieregularnie rozmieszczonymi, zaokrąglonymi klapami. Owoce – żołędzie, w półokrągłych miseczkach, zebrane po 2-3 sztuki, na długich szypułkach. Gatunek o dużych wymaganiach glebowych. Preferuje gleby świeże i głębokie, znosi okresowe zalewanie wodą. Na glebach słabych i suchych rośnie wolniej. Roślina światłolubna, ale w młodości znosi zacienienie. Do sadzenia w parkach, zieleni osiedlowej oraz jako drzewo alejowe w zadrzewieniach krajobrazowych. Stare egzemplarze często chronione jako pomniki przyrody.

autor: Magdalena Tomżyńska, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

zasięg geograficzny	Europa, z wyjątkiem północnej Skandynawii oraz południowo-wschodnia Azja
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste drzewa
forma	drzewo
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	drzewiasty rozłożysty nieregularny
docelowa wysokość	powyżej 20
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
owoce	brązowe
pora owocowania	październik
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne podłoże wilgotne
ph podłoża	roślina tolerancyjna odczyn lekko kwaśny
rodzaj gleby	piaszczysta przeciętna ogrodowa próchniczna gliniasta
walory	ciekawy pokrój odporność na zanieczyszczenia
zastosowanie	parki zadrzewienia krajobrazowe rekultywacja zieleń publiczna drzewo alejowe parkowe kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
strefa	5a