róża 'Mme Isaac Pereire'

Rosa 'Mme Isaac Pereire'

Synonim lac.: Rosa ‘Le Bienheureux de la Salle'

Synonim pol.: roża ‘Le Bienheureux de la Salle'

Grupa Bourbon & Climbing Bourbon

róża 'Mme Isaac Pereire' - Rosa 'Mme Isaac Pereire'

Róża burbońska wyróżniająca się wspaniałymi kwiatami o cudnym zapachu. Odmianę tę nazwano na cześć żony paryskiego bankiera, wdowy po Isaacu Pereire, który był człowiekiem wyjątkowo bogatym i wpływowym. Różę tę rozpowszechniono wkrótce po jego śmierci. Pierwotnie nazwano ją ‘Le Bienheureux de la Salle’, imieniem świętego Jeana Baptiste de la Salle i nazwa ta czasem jest spotykana jako synonim. Kwiaty są wyjątkowe, niemniej nieco zmiennego kształtu, wielkości i koloru. Zazwyczaj są bardzo duże (powyżej 10 cm), ale kolejne kwiaty w kwiatostanie, czy też rozwijające się późnym latem i jesienią mogą być mniejsze. Kolor jest również zmienny, mocno ciemoróżowofioletowy, jednak może mieć odcień opisywany jako np. purpurowy, wiśniowy, magenta, fuksjowy. Płatki w kwiecie ułożone są w formie rozety, czasem część płatków bliżej środka staje się krótsza i kwiaty są bardziej pomponowe. Zdarza się, że część płatków ulega proliferacji i staje się zielona. Zapach jest oszałamiający, intensywny, zwykle słodki, owocowy, przypominający trochę maliny lub truskawki. Kwiaty skupione są pojedynczo lub po kilka w kwiatostanach na pędach starszych i tegorocznych. Krzewy zakwitają w czerwcu, a kwiaty pojawiają się z przerwami regularnie do późnej jesieni. Kwitnienie nie jest zwykle bardzo obfite. Przekwitłe kwiaty warto uszczykiwać na bieżąco, ostatecznie ścinając cały przekwitły kwiatostan. Liście są duże, gładkie, ciemnozielone, osadzone na długich, sztywnych i prostych pędach o dość dużych, chociaż niezbyt licznych, kolcach. Pędy przewisają pod ciężarem kwitów, wskazane jest ich podpieranie. Odmiana jest żywotna, rośnie dość silnie, może być prowadzona swobodnie, jako krzew parkowy, lub rozpinana przy różnego typu podporach. Osiąga zwykle około 2 m wysokości, możę być wyższa, co zależy też od cięcia i prowadzenia. Szerokość krzewów to przeciętnie 1-1,2 m. Roślina toleruje stanowiska półcieniste, jednak miejsce powinno być przewiewne, aby róża ta nie była zbyt często porażana przez mączniak prawdziwy. Na zimę powinna być u podstawy okryta kopczykiem, w czasie mroźnych zim pędy mogą przemarzać, ale regeneruje dobrze. Odmiana przeznaczona do uprawy w ogrodach o różnym charakterze, także w miejscach reprezentacyjnych, w parkach i na terenach zieleni publicznej. Kwitnąc w wyrazistym kolorze doskonale prezentuje się na rabatach mieszanych wśród bylin o drobnych kwiatach oraz srebrzystoszarych liściach. Rozstawa sadzenia zależy od funkcji. Krzewy mogą być sadzone w większych odległościach lub zupełnie blisko siebie w jednym rzędzie, wówczas odległość wynosi 1 m. Kwiaty mogą być ścinane do wazonu, pasują do wielogatunkowych kompozycji w starym stylu.

autorzy: Marta Monder; , Związek Szkółkarzy Polskich;

pochodzenie	odkrywca, hodowca (selekcjoner): Armand Garçon Francja; wprowadzenie do handlu: Margottin pere & fils 1881
grupa roślin	róże
grupa użytkowa	róże czepne (pnące) róże parkowe
forma	krzew
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	krzaczasty rozłożysty przewisający (płaczący, zwisły)
docelowa wysokość	od 1 m do 2 m od 2 m do 3 m
barwa liści (igieł)	jasnozielone ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	pełne pachnące kwiatostan
barwa kwiatów	purpurowofioletowe
pora kwitnienia	czerwiec lipiec sierpień wrzesień październik
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa
walory	pachnące kwiaty ozdobne z kwiatów roślina kolczasta lub ciernista
zastosowanie	ogrody przydomowe parki zieleń publiczna rabaty kwiaty cięte w grupach soliter (pojedynczo)
strefa	6