wierzba płożąca

Salix repens

Niski, dosyć zmienny krzew o płożącym pokroju, dorastający do 1,5 m wysokości. Pędy są cienkie, zakrzywione, pokryte szarą lub czerwonobrązową korą. Charakteryzuje się owalnymi lub lancetowatymi liśćmi, do 5 cm długości – całobrzegimi lub odlegle piłkowanymi, o zaostrzonych wierzchołkach. Liście początkowo są silnie pokryte białymi, jedwabistymi włoskami. Z czasem tracą owłosienie na wierzchniej stronie. Kotkowate kwiatostany mają do 3 cm długości. Roślina oferowana w postaci tradycyjnego krzewu lub jako forma pienna, zaszczepiona na niewysokiej podkładce. Gatunek krajowy, odporny na mróz. Dobrze rośnie na glebach piaszczystych i bardziej suchych, ale jak większość wierzb preferuje gleby wilgotniejsze i stanowiska słoneczne. Roślina przede wszystkim do stosowania w ogrodach przydomowych, nadaje się do obsadzania skarp.

autorzy: Mateusz Korbik; , Związek Szkółkarzy Polskich;

zasięg geograficzny	Europa - poza obszarami wschodnimi oraz wysuniętymi na północ i południe
pochodzenie	pierwsza publikacja: Karol Linneusz 1753 Species Plantarum
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste
forma	krzew
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	płożący
docelowa wysokość	od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł)	szare, niebieskawe, srebrzyste jasnozielone ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan
barwa kwiatów	żółte
pora kwitnienia	kwiecień maj
owoce	zielone
pora owocowania	maj czerwiec
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	roślina tolerancyjna
ph podłoża	roślina tolerancyjna
rodzaj gleby	roślina tolerancyjna
walory	ciekawy pokrój odporność na zanieczyszczenia odporność na zasolenie ozdobne z kwiatów ozdobne z liści/igieł
zastosowanie	ogrody przydomowe rekultywacja zieleń publiczna roślina okrywowa ogrody skalne w grupach
strefa	5a