szałwia omszona 'Ostfriesland'

Salvia nemorosa 'Ostfriesland'

Synonim lac.: Salvia nemorosa 'East Friesland'

Synonim pol.: szałwia gajowa 'Ostfriesland'

szałwia omszona 'Ostfriesland' - Salvia nemorosa 'Ostfriesland'

szałwia omszona 'Ostfriesland' - Salvia nemorosa 'Ostfriesland'
(c) fot. VITROFLORA VITROFLORA Grupa Producentów Sp. z o.o.

Odmiana szałwi omszonej o niebieskopurpurowych kwiatach i o zwartym, wyrównanym pokroju. Dorasta do wysokości 50 cm. Nie rozrasta się szeroko, tworzy półkuliste kępy. Pędy liczne, wzniesione, 4-kanciaste, w górnej, kwiatostanowej części są purpurowo nabiegłe. Liście jajowatopodługowate, barwy brudnozielonej, pomarszczone, na krótkich ogonkach, aromatyczne. Na wierzchołkach rozgałęzionych pędów od czerwca, czasem nieco wcześniej, wyrastają długie, kłosowate kwiatostany z niebieskopurpurowymi, drobnymi kwiatami i okazałymi, ciemniej zabarwionymi podkwiatkami. Kwiaty zebrane są w okółki, w dole kwiatostanu luźniejsze, w górze ułożone bardzo gęsto. Kwiaty wabią pszczoły i motyle. Po okresie obfitego kwitnienia, gdy najdłuższe kwiatostany mają rozwinięte kwiaty tylko na wierzchołkach, należy szałwię przyciąć dość nisko, prawie tuż nad ziemią. Szybko wyrosną nowe pędy i zakwitną jesienią. Po przycięciu dobrze jest nawozić szałwie nawozową mieszanką wieloskładnikową. Szałwie najobficiej kwitną na stanowiskach słonecznych. Lekkie ocienienie jest dopuszczalne, ale kwiatostany będą luźniejsze i wydłużone. Gleba powinna być przepuszczalna, żyzna, może być okresowo mniej wilgotna. Choroby i szkodniki nie są poważnym zagrożeniem. W warunkach Polski szałwia omszona jest całkowicie zimotrwała. Podstawowym miejscem sadzenia tej rośliny są słoneczne rabaty bylinowe. Może także uzupełniać zestaw roślin na łąkach kwietnych. Rzadziej spotyka się szałwie na kwietnikach jednorodnych lub w pojemnikach tarasowych. Zwykle sadzi się 5-8 roślin na 1 m2.

autorzy: Jacek Marcinkowski; , Związek Szkółkarzy Polskich;

pochodzenie	odkrywca, hodowca (selekcjoner): E. Pagels 1955 Niemcy
grupa roślin	byliny
grupa użytkowa	byliny
forma	bylina
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	kępiasty krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość	od 0,2 m do 0,5 m
barwa liści (igieł)	jasnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	pojedyncze kwiatostan
barwa kwiatów	niebieskie
pora kwitnienia	czerwiec lipiec sierpień wrzesień
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże suche podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	roślina tolerancyjna
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna
walory	ciekawy pokrój ozdobne z kwiatów
zastosowanie	ogrody przydomowe parki kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty pojemniki, balkony, tarasy
strefa	5