Salvia nemorosa 'Ostfriesland'

szałwia omszona 'Ostfriesland'

synonim łaciński: Salvia nemorosa 'East Friesland'

synonim polski: szałwia gajowa 'Ostfriesland'

pokrój: kępiasty

pokrój: krzewiasty wyprostowany

docelowa wysokość: od 0,2 m do 0,5 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże suche

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

Odmiana szałwi omszonej o niebieskopurpurowych kwiatach i o zwartym, wyrównanym pokroju. Dorasta do wysokości 50 cm. Nie rozrasta się szeroko, tworzy półkuliste kępy. Pędy liczne, wzniesione, 4-kanciaste, w górnej, kwiatostanowej części są purpurowo nabiegłe. Liście jajowatopodługowate, barwy brudnozielonej, pomarszczone, na krótkich ogonkach, aromatyczne. Na wierzchołkach rozgałęzionych pędów od czerwca, czasem nieco wcześniej, wyrastają długie, kłosowate kwiatostany z niebieskopurpurowymi, drobnymi kwiatami i okazałymi, ciemniej zabarwionymi podkwiatkami. Kwiaty zebrane są w okółki, w dole kwiatostanu luźniejsze, w górze ułożone bardzo gęsto. Kwiaty wabią pszczoły i motyle. Po okresie obfitego kwitnienia, gdy najdłuższe kwiatostany mają rozwinięte kwiaty tylko na wierzchołkach, należy szałwię przyciąć dość nisko, prawie tuż nad ziemią. Szybko wyrosną nowe pędy i zakwitną jesienią. Po przycięciu dobrze jest nawozić szałwie nawozową mieszanką wieloskładnikową. Szałwie najobficiej kwitną na stanowiskach słonecznych. Lekkie ocienienie jest dopuszczalne, ale kwiatostany będą luźniejsze i wydłużone. Gleba powinna być przepuszczalna, żyzna, może być okresowo mniej wilgotna. Choroby i szkodniki nie są poważnym zagrożeniem. W warunkach Polski szałwia omszona jest całkowicie zimotrwała. Podstawowym miejscem sadzenia tej rośliny są słoneczne rabaty bylinowe. Może także uzupełniać zestaw roślin na łąkach kwietnych. Rzadziej spotyka się szałwie na kwietnikach jednorodnych lub w pojemnikach tarasowych. Zwykle sadzi się 5-8 roślin na 1 m2.

autorzy opisu tekstowego: Jacek Marcinkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): E. Pagels 1955 Niemcy
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość od 0,2 m do 0,5 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
kwiatostan
barwa kwiatów niebieskie
pora kwitnienia czerwiec
lipiec
sierpień
wrzesień
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże suche
podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
walory ciekawy pokrój
ozdobne z kwiatów
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
pojemniki, balkony, tarasy
strefa 5
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Jacek Marcinkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11796
rośliny
8011
opisów

Ostatni wpis:

2018-11-22
Pieris japonica 'Prelude'
18564
zdjęć
9448
roślin w produkcji
183
osób online