Ulmus laevis

wiąz szypułkowy

synonim łaciński: Ulmus effusa

synonim polski: wiąz gładki,limak

pokrój: drzewiasty rozłożysty

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

wilgotność: podłoże wilgotne

To rodzimy gatunek drzewa o dostojnym, nieco mrocznym wyglądzie. Jest wiatropylny i jednopienny – kwiaty męskie i żeńskie tworzą się jedocześnie na tych samych osobnikach. W wieku dojrzałym drzewo może osiągnąć nawet 40 m wysokości. Korona gęsta, owalna, nieco nieregularna. Pień pokryty spękaną, szarobrązową korą jest u podstawy rozszerzony w charakterystyczną „stopkę”. W wyższych partiach pnia obserwuje się często bulwowate rozrosty tkanki i pęczki cienkich, ulistnionych odrostów. Obwód pnia zależny jest od wieku i historii życia rośliny. Za wiąz szypułkowy o najgrubszym pniu uważane jest drzewo rosnące w lesie w okolicach Nowej Soli. Jego obwód wynosi 638 cm przy wysokości 15 m. Liście eliptyczne, 6-12 cm długości, u nasady wyraźnie asymetryczne, z podwójnie piłkowanymi brzegami. Wierzch blaszek liściowych ciemnozielony, gładki, spód delikatnie szarozielono owłosiony. Unerwienie gęste, do 18 par nerwów, wyraźne. Owocem jest osadzony na długiej szypułce, spłaszczony, jednonasienny orzeszek otoczony szerokim, pergaminowym skrzydełkiem. Owoce zebrane są w pęczki. Wiąz szypułkowy wymaga gleb żyznych i wilgotnych. Toleruje gleby podmokłe, a nawet okresowe zalewanie. Mimo to – z uwagi na głęboki system korzeniowy – dobrze znosi suszę. Jest gatunkiem w pełni odpornym na mróz, cienioznośnym, można zatem posadzić go w miejscach zasłoniętych wysokimi budynkami. Gatunek dość odporny na holenderską chorobę wiązów (grafiozę).

autorzy opisu tekstowego: Elżbieta Tepper Gospodarstwo Ogrodnicze Elżbieta i Janusz TEPPER

zasięg geograficzny Od Europy Środkowej, Południowo-Wschodniej i Wschodniej po Kaukaz.
grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste drzewa
forma drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój drzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość powyżej 20
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów purpurowofioletowe
zielone
pora kwitnienia marzec
kwiecień
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
podłoże wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
gliniasta
walory odporność na zanieczyszczenia
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zadrzewienia krajobrazowe
drzewo alejowe parkowe
szpaler
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
strefa 5a
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11796
rośliny
8111
opisów

Ostatni wpis:

2022-11-23
kalina koralowa 'Park Harvest'
18564
zdjęć
9429
roślin w produkcji
181
osób online