kalina angielska

Viburnum ×carlcephalum

Gatunek mieszańcowy, uzyskany w Wielkiej Brytanii w 1932 r w wyniku skrzyżowania V. macrocephalum i V. carlesiii, uprawiany w ogrodach dla silnie i przyjemnie pachnących kwiatów zebranych w duże, kuliste kwiatostany o średnicy do 13 cm. Krzew dorasta do 2,5 m wysokości, ma luźny pokrój, zakwita obficie na początku maja. Liście są ciemnozielone, jajowate, mają od 6 do 9 cm długości. Krzew nie ma specjalnych wymagać siedliskowych, jest odporny na mróz, preferuje podłoża żyzne, umiarkowanie wilgotne, ale przepuszczalne, miejsca słoneczne, osłonięte od wiatru. Ponieważ pąki kwiatowe zawiązują się jesienią krzewów można przycinać właściwie tylko wiosną, po kwitnieniu. Krzewy mogą być atakowane przez pordzewiacza kalinowego oraz pilśniowca kalinowego. Są to roztocza powodujące deformacje, brązowienie młodych liści lub pojawianie się na nich białych plam. W przypadku zauważenia objawów porażenia przez te szkodniki należy zastosować środek do zwalczania roztoczy. Obok tradycyjnych krzewów w sprzedaży oferowane są także rośliny w postaci miniaturowych drzewek, z wyprowadzonym pniem i uformowaną koroną. Odmiana polecana do ogrodów przydomowych.

autorzy: Grzegorz Falkowski; , Związek Szkółkarzy Polskich;

grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste krzewy
forma	krzew
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	krzaczasty wyprostowany
docelowa wysokość	od 2 m do 3 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	pojedyncze pachnące kwiatostan
barwa kwiatów	białe
pora kwitnienia	maj
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn kwaśny odczyn lekko kwaśny
rodzaj gleby	próchniczna gliniasta
walory	pachnące kwiaty ozdobne z kwiatów
zastosowanie	ogrody przydomowe
strefa	6a