kalina wonna

Viburnum farreri

Synonim lac.: Viburnum fragrans HORT.

Ta roślina nie ma jeszcze galerii zdjęć.

Krzew o wzniesionym pokroju, z głównymi pędami sztywnymi i wyprostowanymi, z wiekiem szeroki i zaokrąglony. Dorasta do 2 m wys. i podobnej szer. Liście eliptyczne do lancetowatych, ząbkowane, z widocznym równoległym żyłkowaniem, młode brązowe, potem oliwkowozielone, jesienią purpurowe. Kwiaty drobne, w pąkach różowe, po rozwinięciu białe, silnie pachnące, w niewielkich kwiatostanach. Kwitnie bardzo wcześnie III-IV, ale czasem w czasie dłuższej odwilży już w II lub nawet w XII-I, w stanie całkowicie bezlistnym. Owoce kuliste, czerwone, występują sporadycznie. Małe wymagania glebowe, stanowiska słoneczne i półcieniste. Do sadzenia pojedynczo i w grupach, w ogrodach i parkach, dla efektu zimowego kwitnienia. Nazwany na cześć Reginalda Farrera podróżnika i kolekcjonera roślin, który opisał wiele nowych gatunków z Chin, Birmy i Alp.

autor: Gabriel Tomżyński, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

zasięg geograficzny	północne Chiny
pochodzenie	wprowadzenie do handlu: William Purdom 1910 Wielka Brytania
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste krzewy
forma	krzew
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość	od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan
barwa kwiatów	białe różowe
pora kwitnienia	marzec
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	roślina tolerancyjna odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna
walory	ładne jesienne zabarwienie pachnące kwiaty ozdobne z kwiatów roślina miododajna
zastosowanie	ogrody przydomowe parki ogrody orientalne w grupach soliter (pojedynczo)
nagrody	Award Merit 1921, RHS Award of Garden Merit 2002
strefa	5a