Hydrangea aspera 'Mauvette'

Odmiana mało u nas znana, nieco podobna z pokroju oraz kwiatów do H. aspera ꞌMacrophyllaꞌ i ꞌPeter Chappellꞌ, ale ma liście mniejsze i węższe oraz więcej kwiatów sterylnych. Jej pochodzenie i przynależność systematyczna nie jest ostatecznie ustalona, prawdopodobnie to mieszaniec gatunków H. aspera x H. villosa, bo ma cechy pośrednie i rośnie szybciej od hortensji omszonej (H. villosa). Niekiedy włączona jest do mieszańcowej grupy Villosa. Krzew masywny, o luźnym pokroju i pędach sztywnych, wyprostowanych, grubych, słabo rozgałęzionych, osiągający 1,5–2 m wysokości. Młode pędy są purpurowobrązowe, szorstkie, pokryte gęstymi, szczeciniastymi włoskami, starsze okazy mają cynamonową korę, łuszczącą się długimi pergaminowymi pasmami. Pąki kwiatowe są duże, gęsto skupione na szczycie pędu. Liście ciemnozielone, bardzo duże, brzegiem ostro piłkowane, wydłużone, szerokolancetowate, 15–25 cm długości i 2–10 cm szerokości, obustronnie aksamitnie omszone – od spodu jaśniejsze, popielatoszare. Kwiatostany liczne, duże, płaskie, około 25 cm średnicy, rozwijają się późnym latem od lipca do sierpnia, złożone są głównie z kwiatów płodnych i tworzących zewnętrzny pierścień kwiatów sterylnych. Kwiaty płonne dość duże, 1,5–3 cm średnicy, najpierw białe, potem lila do lawendowych. Kwiaty płodne drobne, do 2,5 mm średnicy, bardzo liczne, gęsto ułożone, o barwie zależnej od pH gleby, zacienienia i fazy kwitnienia – mogą być różowofioletowe, lilapurpurowe lub niebieskie, są chętnie odwiedzane przez owady, szczególnie pszczoły, trzmiele i motyle. Krzewy preferują gleby lekko kwaśne i kwaśne, stanowiska osłonięte, półcieniste do cienistych. Starsze są dość odporne na mrozy (strefa 7), młode okazy należy zabezpieczyć na zimę. Ze względu na wczesny rozwój liście mogą przemarzać z powodu późnowiosennych przymrozków. Nie wymagają cięcia – po kwitnieniu można usunąć suche kwiatostany, a wiosną wyciąć jedynie pędy połamane, suche, chore i słabe. Odmiana amatorska, nadaje się do sadzenia w ogrodach przydomowych, pojedynczo lubi w grupach, także w szpalerach, oraz do ogrodów rustykalnych, leśnych i japońskich.

autorzy opisu tekstowego: Hanna Grzeszczak-Nowak; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie	odkrywca, hodowca (selekcjoner): J. van der Smit Reeuwijk Holandia; wprowadzenie do handlu: H.J. Grootendorst 1973 Holandia
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste krzewy
forma	krzew
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość	od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan
barwa kwiatów	różowe niebieskie
pora kwitnienia	sierpień lipiec czerwiec
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko cieniste
wilgotność	podłoże wilgotne podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny do obojętnego odczyn kwaśny
rodzaj gleby	gliniasta próchniczna przeciętna ogrodowa
zastosowanie	soliter (pojedynczo) w grupach rabaty ogrody orientalne szpaler ogrody przydomowe
strefa	7

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Hanna Grzeszczak-Nowak Związek Szkółkarzy Polskich