brzoza brodawkowata 'Fastigiata'

Betula pendula 'Fastigiata'

brzoza brodawkowata 'Fastigiata' - Betula pendula 'Fastigiata'
(c) fot. Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Drzewo o wąskim, kolumnowym pokroju, dorastające do 10-12 m wys. i 4 m szer. Z czasem korona staje się wąskojajowata. Gałęzie sztywne, skierowane pionowo do góry, często nieregularnie pogięte. Kora ozdobna, na młodych pędach ciemna, później biała i gładka, łuszcząca się okrężnie, na starych drzewach mocno spękana. Liście jasnozielone, nagie, małe, 3 - 7 cm dł., jajowatoromboidalne lub trójkątne, z ostrym wierzchołkiem, wcześnie rozwijają się na wiosnę, jesienią stają się żółte. Gatunek światłolubny. Drzewo typowe dla terenów jałowych, suchych i piaszczystych, ale dobrze rośnie w każdych warunkach. Znosi zanieczyszczenie powietrza. Odmiana szczególnie dekoracyjna zimą, kiedy widać strukturę korony. Dobra do sadzenia pojedynczo i w szpalerach w założeniach krajobrazowych, w miejskich i wiejskich parkach i ogrodach.

autor: Magdalena Tomżyńska, TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin;

pochodzenie	pierwsza publikacja: Clem. jako Betula alba fasigiata 1871; wprowadzenie do handlu: <1871 Francja
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste drzewa
forma	drzewo
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	drzewiasty wyprostowany jajowaty kolumnowy
docelowa wysokość	od 10 m do 15 m
barwa liści (igieł)	jasnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	roślina tolerancyjna
ph podłoża	roślina tolerancyjna
rodzaj gleby	roślina tolerancyjna
walory	ciekawy pokrój ładne jesienne zabarwienie odporność na zanieczyszczenia
zastosowanie	ogrody przydomowe parki zadrzewienia krajobrazowe rekultywacja zieleń publiczna szpaler kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
strefa	2