Trwa ładowanie danych...
Calamagrostis ×acutiflora 'Overdam'
trzcinnik ostrokwiatowy 'Overdam'
|
(c) fot. VITROFLORA VITROFLORA Grupa Producentów Sp. z o.o. |
(c) fot. VITROFLORA VITROFLORA Grupa Producentów Sp. z o.o. |
|
Wieloletnia trawa tworzącą wolno rozrastające się kępy o średnicy do 60 cm. Bylina o wyjątkowo długim okresie atrakcyjności, z trzema momentami „szczytowymi”, w których przyciąga uwagę swoja naturalną urodą. Pierwszym takim momentem jest wczesna wiosna, gdy po ścięciu zeszłorocznych, zaschniętych źdźbeł z ziemi wyrastają soczyście zielone, młode liście, łukowato wyginające się od środka na wszystkie strony. Równowąskie, zielone blaszki liściowe są na brzegu ozdobione wyraźnym, bladożółtym marginesem. Liście mają od 40 do 90 cm długości i około 1 cm szerokości. Żółty margines jest najlepiej widoczny właśnie wiosną, później blaknie i staje się biały. Wczesnym latem spośród liści wyłaniają się wąskie, wiechowate kwiatostany dorastające do około 1 m wysokości. Kwitnienie to drugi moment, w czasie którego rośliny zwracają na sobie uwagę. Początkowo wiechy są szerokie, ażurowe, purpurowe, w miarę dojrzewania zmieniają kolor na szaroróżowy, a następnie słomkowy, stają się skupione i wąskie. Kwiatostany tworzą się od czerwca do sierpnia, jednak pozostają ozdobne także jesienią i niemal przez całą zimę. Kępy trzcinnika ponownie zyskują na atrakcyjności późną jesienią, gdy większość roślin w ogrodzie wejdzie już w okres spoczynku, z drzew spadną ostatnie liście, a na zaschniętych źdźbłach i liściach pojawią się kryształki szronu. Rośliny warto pozostawić w tym stanie do wiosny, oprószone śniegiem będą ciekawym elementem zimowej odsłony ogrodu. Trzcinnik należy do roślin łatwych w uprawie, niemal o minimalnych wymaganiach glebowych. Dobrze rośnie na większości przeciętnych gleb ogrodowych, z wyjątkiem bardzo jałowych i suchych oraz skrajnie wilgotnych. Do prawidłowego rozwoju potrzebuje pełnego nasłonecznienia. Jest to gatunek w pełni mrozoodporny, nie wymaga okrywania na zimę. Prace pielęgnacyjne ograniczają się do usuwania zeszłorocznych, zaschniętych źdźbeł wczesną wiosną, przed wznowieniem wzrostu. Rośliny tniemy nisko przy ziemi. Co kilka lat słabiej rosnące kępy warto wykopać, podzielić i posadzić na nowych miejscach. Dzięki temu rośliny się odmłodzą, zregenerują i będą bujnie rosły przez kolejne sezony.
| grupa roślin |
byliny |
|---|---|
| grupa użytkowa |
byliny |
| forma |
bylina |
| siła wzrostu |
roślina szybkorosnąca |
| pokrój |
kępiasty |
| docelowa wysokość |
od 0,5 m do 1 m |
| barwa liści (igieł) |
wielobarwne, pstre lub obrzeżone |
| zimozieloność liści (igieł) |
liście opadające na zimę |
| rodzaj kwiatów |
kwiatostan |
| barwa kwiatów |
purpurowe różowe |
| pora kwitnienia |
czerwiec lipiec sierpień |
| nasłonecznienie |
stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne |
| wilgotność |
podłoże umiarkowanie wilgotne |
| ph podłoża |
roślina tolerancyjna |
| rodzaj gleby |
przeciętna ogrodowa próchniczna gliniasta |
| walory |
ciekawy pokrój ozdobne z liści/igieł |
| zastosowanie |
ogrody przydomowe parki zieleń publiczna ogrody wrzosowiskowe ogrody orientalne kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty pojemniki, balkony, tarasy suche bukiety w grupach |
| strefa |
4 |
