Vinca minor

barwinek pospolity

pokrój: płożący

docelowa wysokość: od 0,1 m do 0,2 m

nasłonecznienie: stanowisko cieniste

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

zastosowanie: zieleń publiczna

Niewielka, zimozielona krzewinka o ścielących się po ziemi pędach i niebieskich kwiatach, polecana do zadarniania cienistych miejsc w ogrodach i parkach. Występuje na dosyć sporym obszarze Europy Środkowej. W Polsce bywa spotykany w lasach liściastych oraz w formie zdziczałej w starych parkach i na cmentarzach. Roślina wypiętrza się do 20-30 cm wysokości i rozrasta na ponad 1 m szerokości. Tworzy dwa rodzaje pędów, letnie pędy płonne - długie, wiotkie, osiągają 0,5 metra długości, pełzają po powierzchni gruntu i łatwo się zakorzeniają, oraz krótkie, 10-15 cm pędy kwiatowe, wyrastające wiosną z miejsc, w których zakorzeniły się pędy płonne. Liście eliptyczne, skórzaste, ciemnozielone z wydatnym unerwieniem. Blaszki liściowe mają 2-4 cm długości, z wierzchu są błyszczące, od spodu matowe. Kwiaty wyrastają pojedynczo z pachwin liści, są osadzone na długich szypułkach, składają się z pięciu skośnie uciętych, łopatkowatych płatków zrośniętych u nasady, przypominają miniaturowe wiatraczki o średnicy 2-3 cm. W pąku płatki zachodzą na siebie lewostronnie. U gatunku kwiaty są niebieskie, a u odmian ogrodowych mogą być też fioletowe, purpurowe lub białe. Rośliny kwitną obficie na wiosnę, później tworzą pojedyncze kwiaty przez cały sezon. Po zapyleniu tworzą się niepozorne owoce (mieszki) wypełnione drobnymi nasionami. Barwinek dobrze rośnie na większości gleb ogrodowych, poza skrajnie suchymi i wilgotnymi, znosi niedobór wody. Preferuje miejsca półcieniste i cieniste. Sadzony na stanowiskach słonecznych może lekko przemarzać w mroźne, bezśnieżne zimy, ale ścięty na wiosnę z łatwością się regeneruje i szybko odrasta. Nadaje się do zadarniania gleby pod koronami drzew, do obsadzania skarp, nasypów, brzegów ścieżek. Jednolity, barwinkowy dywan tworzy piękne, całoroczne ładne tło dla roślin o kolorowych pędach i barwnych liściach. Wypełnia przestrzenie między kamieniami w ogrodach skalnych, ładnie prezentuje się sadzony w pobliżu strumyków i kaskad oraz w każdym cienistym zakątku ogrodu. Nazwa barwinka najprawdopodobniej oznaczała starorzymskie zaklęcie. Roślina ma właściwości trujące.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny Europa oprócz Skandynawii i Wysp Brytyjskich, Turcja
grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste krzewy
forma krzewinka
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój płożący
docelowa wysokość od 0,1 m do 0,2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście zimozielone
rodzaj kwiatów pojedyncze
barwa kwiatów niebieskie
pora kwitnienia kwiecień
maj
czerwiec
nasłonecznienie stanowisko cieniste
stanowisko półcieniste
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
walory ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
roślina okrywowa
ogrody skalne
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
pojemniki, balkony, tarasy
w grupach
strefa 6a
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11796
rośliny
8111
opisów

Ostatni wpis:

2022-11-23
kalina koralowa 'Park Harvest'
18564
zdjęć
9429
roślin w produkcji
232
osób online